دسترسی ها

نخست وزیر ارمنستان «نیکول پاشینیان» تاریخ استعفایش را در ماه پیش روی میلادی یعنی آوریل(فروردین- اردیبهشت) اعلام کرد و البته وی گفت که چنین اقدامی به معنای خروجش از صحنه سیاسی نیست – استعفا فقط برای تعیین انتخابات پارلمانی پیش از موعد، که در آن حزب حاکم «گام من» قصد شرکت و پیروزی دارد، لازم است.

نمایندگان مخالف رادیکال چالش نخست وزیر را پذیرفتند و اظهار داشتند که انتخابات زودهنگام در صورتی قابل قبول است که به «حذف خائن و نجات سرزمین مادری»  ختم شود.

نیکول پاشینیان ۲۸ مارس (۸ فروردین) در جلسه ای با ساکنان منطقه آرماویر اظهاراتی را بیان کرد که برای کل کشور ارمنستان مهم بود. او گفت: «من در ماه آوریل استعفا می دهم. این کار را نه برای ترک، بلکه برای برگزاری زودهنگام انتخابات پارلمانی انجام خواهم داد. در این دوره، من همچنان به عنوان نخست وزیر باقی می مانم»، «در صورت حمایت رای دهندگان در انتخابات از من قول می دهم که حتی بهتر به کشور خدمت کنم. با این حال، اگر شهروندان از ما حمایت نکنند، پس ما فروتنانه قدرت را به شخص و یا گروهی که پیروز انتخاب خواهد شد تحویل خواهیم داد».

تصمیم برای برگزاری انتخابات زودهنگام در ارمنستان در نتیجه برخی مذاکرات بین مقامات و مخالفان به دست آمد. قرار است رأی گیری ۲۰ ژوئن (۳۰ خرداد) برگزار شود. پاشینیان نخست وزیر این تصمیم را “بهترین راه برای برون رفت از اوضاع سیاسی داخلی فعلی” خواند.

به عقده تحلیلگران  استعفای نخست وزیر راهی دشوار اما اجتناب ناپذیر برای اجرای رویه فراخوان انتخابات است.

این استعفا در واقع،  یک دستکاری سیاسی است: پس از استعفا نیکول پاشینیان، می خواهد در پارلمان، جایی که طرفداران او اکثریت را تشکیل می دهند، دو باره رئیس دولت جدید تعیین شود.
انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۸ میلادی به همین ترتیب در ارمنستان برنامه ریزی شد – نیکول پاشینیان نخست وزیر موقت ارمنستان آن زمان، هفت ماه پس از هدایت انقلاب مخملی این کشور در انتخابات زودهنگام پارلمانی، به یک پیروزی قاطع رسید و قدرت از حزب جمهوری گرفتند.

انقلاب ۲۰۱۸ ارمنستان به برکناری سرژ سرکیسیان که برای ۱۰ سال رئیس جمهور بود منجر شد. او متهم به سوءاستفاده از قدرت بود چون بعد از پایان دوره ریاست جمهوری اش نقش نخست وزیر – که اختیاراتش به تازگی تقویت شده بود- را به عهده گرفت.

اکنون مخالفان استعفای نیکول پاشینیان، خواستار تبدیل انتخابات به کارزاری برای سرنگونی نخست وزیر ارمنستان هستند. آنها روز یکشنبه هفته گذشته در پایتخت نیز یک تجمع برگزار کردند.

«ایخان ساغتلیان»  هماهنگ کننده جنبش مخالف پاشنیان  تحت عنوان تلاش برای «نجات سرزمین مادری»  نقشه راهی برای ادامه اعتراضها ارائه کرد او گفت  “تا ۲۲ آوریل، حرکت های اعتراضی خود ار ادامه می دهم که این اولین مرحله است. مرحله دوم، هنگامی که پاشینیان استعفا می دهد، در طی این ۱۴ روز (که در طی آن پارلمان به طور رسمی سعی در انتخاب نخست وزیر جدید خواهد داشت) لازم است اطمینان حاصل شود که این استعفا به طور واقعی انجام شود و او را از قدرت برکنار کند.

وی ادامه داد اگر در هر صورت، بدون در نظر گرفتن خواست ما، کشور به اسمت نتخابات برود، احزاب باید دو نکته مهم را اعلام کنند: اول، تحت هیچ شرایطی هیچ حزبی با این خائن ( نیکول پاشینیان) در هر قالب همکاری نخواهد کرد. ثانیا، این انتخابات باید به برنامه ای برای حذف خائن و نجات سرزمین مادری تبدیل شود. »

ریشه های بحران سیاسی در ارمنستان

سرمنشا اوج گیری ناآرامی های سیاسی اخیر در ارمنستان که از  ( ۷ اسفند سال گذشته) آغاز شد وقوع جدال بین نیکول پاشینیان و ژنرال های ارتش این کشور بود. اختلاف نظر ارتش و نخست وزیر بر سر موشک های اسکندر روسی در جنگ قره باغ تنش سیاسی چند ماه اخیر این کشور را شعله ورتر کرد.

از آن زمان نیروهای مخالف، ارتش و سایر میهن پرستان ارمنستان که به طور ناگهانی فعال شده اند از هر طریق ممکن سعی در سرنگونی نیکول پاشینیان دارند که با امضای امضای بیانیه صلح در قره باغ مورد نفرت قرار گرفت.

تجمع های اعتراضی از هفت اسفند پارسال در ارمنستان پس از صدور بیانیه ای از سوی ستاد کل نیروهای مسلح و تشویق نخست وزیر پاشینیان به کناره گیری شدت گرفت. نخست وزیر بیانیه ستاد کل را تلاش برای کودتای نظامی خواند.  

نخست وزیر ارمنستان آنچه را که اتفاق افتاد، تلاش برای کودتای نظامی خواند، طرفداران خود را به خیابان ها آورد و در میدان جمهوری، جایی که ساختمان دولت واقع شده است، سخنرانی کرد. وی گفت: «برخی تلاش کرده اند که ارتش را در یک روند ضد دولتی مشارکت دهند. بیانیه ستاد کل نیروهای مسلح ارمنستان تلاشی برای کودتای نظامی است و مردم این اجازه را نمی دهند. دستور من به نیروهای مسلح  این است که به کار خود ادامه دهند و از مرزهای جمهوری محافظت کنند. هیچ کس نمی تواند از دستور من سرپیچی کند».

 استعفای پاشینیان توسط آکادمی ملی علوم، دانشگاه دولتی ایروان، تعدادی از سازمان های عمومی، رهبران شهرها و رهبران جامعه حمایت شده است. همه روسای پیشین ارمنستان مستقل و همچنین رییس جمهوری فعلی آرمن سارکیسیان نخست وزیر را به استعفا فراخواندند. گارگین دوم رییس کلیسای رسولان ارامنه، نیز چنین کاری را خواستار شد.

واحدهای ارتش ارمنستان، چه فرماندهان و چه پرسنل به در بیانیه ستاد کل ارتش در ۲۵ فوریه (۷ اسفند) پیوستند و خواستار استعفای نخست وزیر نیکول پاشینیان شدند.

نخست وزیر بارها از مخالفان خواست  تا به اعتراض ها پایان دهند و گفت وگو را آغاز کنند اما مخالفان پاشینیان همان لجاجت و برخورد سازش ناپذیر را نشان دادند؛ مخالفان از مذاکره در مورد چیزی غیر از استعفای نخست وزیر امتناع کردند.

و سرانجام هفته گذشته ۸ فروردین پاشینیان کوتاه آمد و اعلام کرد که ماه آینده استغعا خواهد داد. اما آیا این استعفا عملی خواهد شد؟ آیا مخالفان حاضر خواهند بود مجددا پاشینیان را در صحنه سیاسی و انتخابات زودهنگام پارلمانی بپذیرند؟

شب ۱۰ نوامبر (۲۰ آبان ۹۹) ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه، الهام علی اف رییس جمهوری آذربایجان و نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان بیانیه ای را در مورد توقف جنگ امضا کردند که طی آن ایروان قسمت قابل توجهی از قره باغ را به باکو و همچنین هفت منطقه دیگر را منتقل کرد. در حقیقت، در مقابل، ارمنستان چیزی به جز پایان جنگ، که طی آن بیش از ۲۵۰۰ نفر را از دست داد، دریافت نکرد.

در ارمنستان امضای توافق نامه برای ارمنی ها دردناک بود و بلافاصله  اعتراضات در کشور با شعار “نیکول خیانتکار است” آغاز شد.

• منبع خبر : ایرنا